Beklemek uzun bir yol, sabretmek ağır bir yük ve ömür dediğin bir kaç saniyelik, bilesin yokluğundan dem vurmuycağım bu defa, okadar uzaklaştık ki birbirimizden, yokluğun bile dokunmuyor artık bana.
Yo Yo ağlamıycağım bu defa, bıraktım artık avuçlarımı senli dualarla dokdurup göğe kaldırmayı nasıl olsa kabul olmuyorsun. Bilmiyorum kimin duygularına yağmur olup yağıyorsun ama benim duygularıma hiç damlamıyorsun. İçimdeki boşluğu hangi dilde anlatıcam bilmiyorum, sati sen beni hiçbir dilde anlamıyorsun. Gidişine sitem etmiycem bu defa, gözlerde mana bulamayınca dudaklar ne anlatabilirki, aşka, sevgiye illa cümle kurmak mı gerekir. Hem gözyaşı kalpteki yasa kefil değilmidir?
Yo Yo ağlamıycağım bu defa ne ağlayacağım ne ağltacağım, susmaksa susmak, vazgeçmekse vazgeçmek, istersen mağlubiyet de sen buna istersen benim diyişime geldi san ama benimde hevesimin kalmadığını bilesin. Soğuyan bir çay, solan bir çiçek say, artık nasıl istersen öyle düşün, ben vazgeçtim.
Bilmiyorum kimde çiçek açar artık gülüşlerin, kimde zil çalar eteklerin, kim seni benim kadar sevebilir, sarılır, öperken koklar yada incitmekten korkar. İnan artık hiç mühim değil, ne semtime uğra nede aklıma gel, ömrünün geri kalanı benden uzak olsun yeter. Çok üzüldüm, çok özledim, çok bekledim ama bu saatten sonra hiçbir pişmanlık, hiçbir özlem, hiçbir anı seni bana döndürmesin. Bende sana yanacak bir can daha kalmadı bilesin.
Şiirden alıntı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder