Küçükken güler eğlenirdim, babamla korkuturdu annem beni ama bilmezki bir kız çocuğunun süper kahramanı babasıdır. Pembe pembe elbiselerle saçımı iki yana örülüp beni prenses ilan eden kahraman. Ben hiç korkmazdım babamdan. Yere düşerdim dizim kanardı, beni ellerimden tutup kaldırırdı ve O koskocaman adam eğilir dizimi öperdi, kucağında taşır, can acımı unutturmak için güzel şeyler göstererek beni kandırırdı. En son pamuk şeker satan amcanın yanında dururdu "Prensesime en büyük pamuk şekeri ver amcası" derdi. O an can acımıda alırdı yüreğimdeki acıyıda. Süper kahramandı benim babam.
Pamukşeker almaya hep birlikte giderdik. Ben nezaman tek gidebilirim dediğimde hep "büyüyünce" derdi, ben hep büyümek istedim çocukluk işte, büyüyünce pamukşekerimi alacağım herşey güzel olacak toz pembe hayallerle büyümek isterdim. Ben bilmezdim büyüdüğümde babamın olmayacağını. Ben büyüdüğümde 16 yaşımdaydım, sen olsaydın babam ben büyümeseydim, yere düştüğümde sen kaldırırdın şimdi dizim param parça baba kalkamıyorum, yoksun ayağa kaldıramıyorsun, dizimden öpemiyorsun yüreğimdeki acıları silemiyorsun.
Sen olsan kim üzebilirdi beni kim kanatabilirdi kalbimi, kimseye sarsın diye vermezdim yüreğimi ozaman sarmak yerine yaralayamazlardı beni. Sen gittin benim kahramanım kalmadı babam. Sendin benim kahramanım. Bana pamuk şeker aldığın amcayı görüyorum baba, hani büyüdüğümde tek başıma alabilecektim gidip alamıyorum baba. Yoruldum baba. Eskiden mezarlığa gittiğimizde ağlardım korkmamam için elimi tutardın, Tek başıma giriyorum ağlıyorum ama korktuğum için değil baba sen elimi tutamadığın için.
Yoruldum baba,
Hayata hep yalandan gülmek zorunda olmaktan yoruldum,
Güçlü olmaktan yoruldum,
Sensiz olmaktan yoruldum, seni özlemekten yoruldum.
Saatlerce tek başıma ağlamaktan yoruldum, mutlu görünüp mutsuz olmaktan yoruldum, yoruldum Be baba, sensizlik beni yordu, yoruldum baba hergün sensizlikle savaşmaktan yoruldum. Hergün ölmekten yoruldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder