Geri Dönüş

Uzun bir Ara vermiştim yazmaya, 

Tekrardan dönüyorum, beni hergün yazmam için yalnız bırakmayan kardeşlerime teşekkür ederim. Biraz kendimi kitap okumaya ve kendimi biraz geliştirmeye karar verdim, belki yazılarımı beğenirseniz daha geniş yayılalım diye paylaşırsınız diye J.

                   Bugün Biraz Umut Temalı gidelim.

Hayatta herkesin bir vazgeçişi vardır,kendini bıraktığı. Çok saçma değil mi sen kendini bırakmışsın her şeyden vazgeçmek istemişsin demekki vazgeçmişsin ama gelip sahte sahte sırf birşey demiş olmak için yaa kendine gel artık saçmalama diyorlar sonra puf kayboluyorlar işte böyle insanlar bizi hayattan soğutuyor bilmiyorlar sahte insanlar baydı bizi bizde bıraktık kendimizi.

Ama birgün biri gelir “KALK KENDİNE GEL LAN BENİM SANA İHTİYACIM VAR” lan kelimesini kaba bulmayalım lan kelimesi bir içten geliştir kabalık değil sahipleniştir.

Seni veriyorum demek inceliktir ama”Seni Seviyorum Lan” dersen sahiplenmişsindir. Başka çaresi yoktur sen benim dercesinedir o “lan”. İşte bu insana güvenin bu insan size bir UMUTTUR, size bir hayattır vaz geçmiştikya işte bizim var olma sebebimizdir o.

Bizi vazgeçmekten bile vazggireninizdir sevin öyle insanları sevinki nezaman düşseniz kalklan derken onun sizi küçümsediğini değilde yanında olduğunu hissetirsin.

Onu hissedin çünkü umut bir histir ve gerçekten yanınızda olan size huzur verir ve umut olur. Tıpkı küçükken Sokakta pamuk şeker alırken yanındaki arkadaşının alacak parası yokturda yok istemiyorum demesine rağmen zorla ağzına değdirirsin yemek zorundasın artık ağzına değdi günah derdik ya.
Öyle bir şeydir umutta hissedersin..

Sadece umut et..

         vazgeçişinden bile vezgirebileni sev

                                                                               onu içinden sev…