Nehrin kenarında yavaşça bana doğru geliyordu Buğlem, buğlem benim en yakın dostumdu aile gibiydik biz ben onun olmayan abisi o ise benim olmayan kız kardeşim birbirimizi tamamlıyorduk.
Gözlerindeki buğudan belliydi göz yaşının içinde beklediği.
Yinemi?
Yüzü biraz bozulmuş ama garip bir tonda yine dedi Buğlem. Gözünden yaş damlayarak devam etti sen nasıl vaz geçtin?
Biraz duraksamıştım, akıl vermek istiyordum ama ben vaz geçmişmiydim.
Bir insandan nasıl vaz geçeriz? Sen hiç vaz geçtin mi? Ben geçtim, ondan değil kendimden.
Sahi sen ondan vaz geçebilirsin belki, çıkartırsın hayatından, sana bolca hata yaptı bu işini kolaylaştıracaktır. (telefona gelen bir bildirim böldü konuşmayı) yüzü dahada düşmüştü Buğlem'in.
Noldu?
Garip bir sessizlik vardı Buğlem'de ama ben biliyordum, Buğlem o yakışanı yaptı.
Affalladı buğlem ama bir yandanda benim onu nekadar iyi tanıdığını yüzündeki en ufak ifadenin ne anlama geldiğini bildiğimi çok iyi biliyordu. Telefonu bana dönderdi haklısın ama bu kız ona hiç yakışmıyor.
Gülümsedim, benim gülümsememe dayanamaz ve oda gülümsedi ağlamaklı bir tiple neden güldün? dedi.
Herşey tiple değil karakterlerinin de yakışa bileceğini söyledim.
Nasıl vaz geçeceğim? Ve gideceğim ben bundan Buğlem sitemkar bir dille söylemiş sesi biraz fazla çıkmıştı. Vaz geçmek istiyor ama yapamıyordu gitmek için ne gerekliydi bütün hataları yapmıştı adam, Buğlem kendine yapılan hatalarını bir yanda söylüyor bir yandanda düşünüyordu.
Dur
Buğlem şaşırdı. Noldu? dedi.
Bir insanı hata yaptığı için hatayımızdan çıkartmayız.
Ya niye çıkartırız? Buğlem meraklanmıştı.
Umudun kaşmadığı zaman çıkartırsın.
Buğlem düşündü gelse birdaha biz diye bir şey olurmuydu?
PEKİ SEN OKUYUCUM O GELSE SİZ OLURMUYDUNUZ? YOKSA ÇIKARTTINMI HAYATINDAN?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder